Dopiero od kilkunastu lat zaobserwować można rosnące zainteresowanie drukarkami 3d oraz zagadnieniami związanymi z technologią drukowania przestrzennego. Wcześniej stanowiły one przedmiot uwagi wyłącznie pasjonatów, poszukujących nowinek technologicznych, które nie do końca znajdowały swoje codzienne zastosowanie.

Dopiero na przestrzeni ostatnich lat nastąpił przełom na rynku urządzeń przeznaczonych do wykonywania wydruków 3d. Pojawiły się pierwsze urządzenia, które umożliwiały pełne wykorzystanie zalet druku 3d na cele produkcyjne i projektowe, dzięki czemu drukarki 3d stały się przedmiotem zainteresowania wielu popularnych koncernów i przedsiębiorców, którzy zaczęli dostrzegać drzemiące w nich możliwości oraz angażować się w ich rozwój w celu szerszego wykorzystania ich w przyszłości. Większe środki, jakie poszczególne koncerny zaczęły przeznaczać na zakup drukarek 3d bezpośrednio przełożyły się też na rozwój technologii druku 3d. Producenci poszczególnych modeli drukarek, by spełnić wymogi stawiane przez odbiorców oraz przebić ofertę konkurencji rozpoczęli bowiem poszukiwania alternatywnych metod druku, pozwalających uzyskać lepsze – dla danych zastosowań – efekty wydruku. Znacznie wpłynęło to na ogólny rozwój segmentu drukarek 3d.

W chwili obecnej wyróżnia się cztery wiodące technologie druku 3d. Pierwsza z nim opracowana została pierwotnie przez pochodzącą ze Stanów Zjednoczonych firmę Stratasys. Jej nazwa – FDM stanowi skrót od „Fused Deposition Modelling” i odpowiada podstawowym założeniom związanym na osadzaniu topionego materiału. Warto przy tym zaznaczyć, że nazwa ta została zastrzeżona jako znak towarowy, dlatego inni producenci drukarek posługują się własną nomenklaturą dla opisu tożsamych technologii druku. Druga z wiodących technologii – SLA (stereolitografia) została opracowana przez firmę 3D Systems. Jej głównym założeniem jest poddawanie przy wykorzystaniu wiązki lasera ciekłej żywicy procesowi polimeryzacji. Skutkuje to utwardzeniem materiału i uzyskaniem pożądanego efektu. Kolejna z wiodących technologii – CJP („Color Jet Printing”) wykorzystywana jest przede wszystkim do druku 3d w kolorze. Urządzenia opierające się na tym rozwiązaniu technicznym rozprowadzają wpierw proszek gipsowy, po czym następuje natryskiwanie na niego koloru oraz lepiszcza na podobnej zasadzie jak w drukarkach atramentowych. Uzyskane w ten sposób modele cechują się jednak niską trwałością. Ostatnią z wiodących technologii druku 3D jest technologia określana mianem SLS (czasem także jako DMLS lub SLM), opierająca się na spiekaniu kolejnych warstw tworzywa przez laser. Stosowana jest ona najczęściej w przemyśle motoryzacyjnym i lotniczym.

Opisane wyżej technologie nie wyczerpują oczywiście tematu zagadnień związanych z rozwojem druku 3d. Na rynku funkcjonują urządzenia opierające się na innych rozwiązaniach technicznych. Nie może też wykluczyć, że wraz z szybkim rozwojem i udoskonalaniem drukarek 3d na przestrzeni kolejnych kilku lat nie pojawi się nowa technologia, która zrewolucjonizuje branżę drukowania przestrzennego, dając jeszcze więcej możliwości jej praktycznego zastosowania.